Japońskie przysłowie mówi: „ten, kto nie widział Nikko, nie wie, co to prawdziwe piękno”.
Nikko
Nikko to niewielka miejscowość położona w prowincji Tochigi, oddalona o ok. 140 km od Tokio. Nazwa w dosłownym tłumaczeniu oznacza „światło słońca”. Otoczone górami, położone na terenie Parku Narodowego (Nikko Kokuritsu Koen), od wieków przyciąga kapłanów i wiernych. Szacuje się, że pierwsze budowle powstały tu już 1200 lat temu, wzdłuż rzeki Daiya, u podnóża góry Nantai. Wzniesiono tu liczne sanktuaria i świątynie. Do najważniejszych z nich należą: Rinno (z 766 roku) oraz Chuzen (z 784 roku). Nikko, to również siedziba kami (szintoistycznych bóstw), która stała się miejscem spoczynku pierwszego szoguna z rodu Tokugawa. Mauzoleum, które zostało dla niego wybudowane w świątyni Toshogu, jest najpiękniejszym japońskim mauzoleum. Poza świątynią Toshogu, w Nikko znajduje się również przepiękna świątynia Futarasan-jinja (poświęcona bogom gór). W roku 1999, świątynie: Toshogu, Futatarsan-jinja oraz Rinno – zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO.
Wszystkie zabytki położone są blisko siebie.
Jak dostać się z Tokio do Nikko
Z Tokio do Nikko można dojechać pociągiem. My wybraliśmy Shinkansen Yamabiko do Utsonomiya (53 min), a następnie uroczy, zabytkowy pociąg Nikko Train (49 minut). Z dworca Nikko kursują autobusy turystyczne: Heritage Bus (Nikko Tobu Bus) Nr7, cztery przystanki. Wysiada się w środku lasu cedrowego, skąd wszystkie zabytki znajdują się w zasięgu kilkuminutowego spaceru.
Możesz również zwiedzić miejsca z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w Nikko korzystając z karty Nikko Pass, która umożliwia swobodne podróżowanie po okolicy pociągiem lub autobusem przez 2 lub 4 dni. Dzięki przejazdowi w obie strony między stacją Tobu Asakusa a stacją Tobu Nikko, nie musisz martwić się o to, jak dostać się z Tokio do Nikko. Po przybyciu na stację Tobu Asakusa, możesz pokazać elektroniczny bilet Klook pracownikowi stacji i udać się pociągiem do Nikko. Po zakończeniu wizyty w tym niesamowitym miejscu, możesz wrócić do stacji Tobu Nikko lub Shimo-imaichi i bezproblemowo powrócić do Tokio.
Nikko – Światło Słońca. Mauzoleum Tokugawy Ieyasu
Toshogu Shrine
Mauzoleum pierwszego szoguna z rodu Tokugawa cechuje bogactwo barw i liczne zdobienia. Do najważniejszego sanktuarium w Nikko, prowadzą kamienne schody, zwane „schodami tysiąca mężczyzn”. U szczytu schodów znajduje się wspaniała granitowa brama torii, największa tego typu brama, jaką wzniesiono w epoce Edo (1618).
Pagoda
Po lewej stronie stoi przepiękna 5-cio kondygnacyjna pagoda. Pierwotna konstrukcja wzniesiona została w roku 1650. Niestety w roku 1815 uległa całkowitemu zniszczeniu z powodu pożaru. Odbudowano ją jednak trzy lata później. Pagoda została wówczas wyposażona w specjalny filar, który biegnie wewnątrz konstrukcji, wzdłuż niemal jej całej wysokości (30 m). Jest on przymocowany łańcuchami do belek na poziome czwartej kondygnacji i nie dotyka do podłoża. To sprawia, że jest ona niezmiernie odporna na silne podmuchy wiatru oraz trzęsienia ziemi. Kilka z nich zdołało już przetestować konstrukcję pagody, jednak jak do tej pory system ten okazał się doskonałym wynalazkiem antysejsmicznym. Na tyle się on sprawdził przez ostatnie 200 lat, że w 2012 roku wykorzystano tą samą technikę podczas budowy Tokio Sky Tree.
Pagoda dzisiaj ma 36 m wysokości i udekorowana jest licznymi ornamentami. Motywem wiodącym są zwierzęta ilustrujące azjatyckie znaki zodiaku. Na konstrukcji widać również motyw Mitsuba aoi, czyli trzy malwy w czarnym otoku, stanowiący symbol rodu Tokugawów.
Brama omote-mon
To kolejny zabytek na drodze do głównej świątyni. Jest to znakomity przykład synkretyzmu religijnego, czyli połączenia ze sobą różnych tradycji religijnych. W tym przypadku, z jednej strony bramy umieszczono strażników nio, będących obrońcami buddyjskiego panteonu. Z drugiej strony bramy, umieszczono parę kamiennych chińskich lwów – karajishi, strzegących szintoistycznych sanktuariów. Na bramie można znaleźć łącznie 82 rzeźby.
Dziedziniec
Następnie wchodzimy na obszerny dziedziniec, na którym znajdują się trzy święte magazyny (Sanjinko) oraz Wieża Bębnów (Drum Tower). Magazyny te przeznaczone są do przechowywania przedmiotów wykorzystywanych w czasie corocznych matsiri – parad tysiąca wojowników towarzyszących ceremonii yabusame.
Kamijinko
Kamijinko, to najwyższy z trzech magazynów, ozdobiony rzeźbami dwóch zwierząt, nazywane „słoniami z wyobraźni”. Skąd taka dziwna nazwa? Otóż autor tych rzeźb nigdy nie widział prawdziwego słonia. Nie widział też nigdy wcześniej żadnego obrazka, który dałby mu wyobrażenie o tych zwierzętach. Kiedy podjął się swojej pracy, przeczytał tylko opis słonia w jednej z ksiąg. A tak wygląda to, co sobie wyobraził:
Shinyosha – święta stajnia, w której trzymany jest biały koń pochodzący z nowej Zelandii. Stajnie zdobi słynna rzeźba Hidariego Jingoro, składająca się z ośmiu paneli przedstawiających Sansaru (trzy mądre małpy):
- Mizazu – nie widzę tego, czego nie trzeba widzieć;
- Kikazaru – nie słyszę tego, czego nie trzeba słyszeć;
- Iwazaru – nie mówię tego, czego nie trzeba mówić.
Znaczenie tego buddyjskiego zalecenia, można zinterpretować na wiele sposobów. Jednym z nich jest wersja mówiąca o tym, że kto żyje wg powyższych wskazówek – chroni się przed złem.
Brama Yomei-mon
Kolejne schody prowadzą do „bramy słonecznego światła” – Yomei-mon, nazywanej również „bramą, którą można podziwiać do zmierzchu”. Nazwa ta związana jest z faktem, iż w czasach Edo, samurajom niższej rangi, nie wolno było przekraczać jej progów. Brama ta, stanowi niezwykłe dzieło sztuki, a jej bogactwo jest wręcz olśniewające. Obecnie, jej dodatkowym atutem jest fakt, że została ona niedawno całkowicie wyremontowana, wszystkie rzeźby naprawione i na świeżo pomalowane. Efekt zapierający dech w piersiach! Zdobi ją łącznie ponad 500 rzeźb, w tym przepiękne perłowe smoki, tygrysy czy bawiące się dzieci.
Główne zabudowania świątyni
Tuż za bramą znajdują się główne zabudowania kompleksu: pawilon Haiden (kaplica), Ishinoma (kamienna izba, dawny korytarz), mauzoleum Tokugawy Ieyasu oraz skarbiec, w którym prezentowane są cenne przedmioty. W wewnętrznym sanktuarium znajduje się najświętsze miejsce Toshogu, w którym oddaje się cześć Tokugawie Ieyasu jako bóstwu. Ta część jest niedostępna dla zwiedzających.
Samo mauzoleum Ieyasu znajduje się na końcu 200 metrowej kamiennej ścieżki, która wiedzie przez stary las.
TOKUGAWA IEYASU – Wielki Szogun
Tokugawa Ieyasu jest bez wątpienia jedną z najwybitniejszych postaci w historii Japonii. Żył w latach 1543 – 1616. Założył dynastię szogunów Tokugawa, uznany za wielkiego zjednoczyciela państwa. W latach 1598 – 1603 zasiadał w pięcioosobowej Radzie Starców, gdzie pełniąc funkcję regenta, był najpotężniejszym z nich. Walka o władzę doprowadziła w roku 1600 do najpotężniejszej bitwy w dziejach feudalnej Japonii. Pod Sekigaharą wzięło udział w bitwie 160 tyś wojowników.
Tokugawa Ieyasu zwyciężył w bitwie, co sprawiło, iż został faktycznym władcą kraju. Ponieważ tytuł Wielkiego Szoguna był w Japonii dziedziczony, Ieyasu dowiódł swojego pochodzenia od rodziny Minamoto. W roku 1603 otrzymał upragniony tytuł, dając początek szogunatowi Tokugawa. Sprawował realną władzę tyko przez dwa lata, gdyż w 1605 roku abdykował i przekazał władzę w ręce syna. Jednak po ustąpieniu ze stanowiska, nadal podejmował strategiczne decyzje i liczono się z jego zdaniem, aż do jego śmierci.
Nieśmiertelny obrońca
Tokugawa do dnia dzisiejszego cieszy się wielkim szacunkiem Japończyków: jako niezwykły strateg, wybitny polityk i mąż stanu. Był uznawany za człowieka niezwykle mądrego i cierpliwego. Kiedy na łożu śmierci zażądał: „pochowajcie mnie na górze Kuno, ale w Nikko zbudujcie niewielkie sanktuarium. Kiedy będzie gotowe, przenieście tam moje szczątki niczym boskie relikwie. Stanę się wówczas obrońcą Japonii”. Cesarz Go-Mizunoo wyniósł pierwszego szoguna do rangi boga, i nadał mu imię: „wielkie wcielenie oświecające Wschód”. Nikko zostało wybrane na miejsce ostatecznego pochówku, ze względu na jego położenie na północ od Edo. Wierzono wówczas, że to od strony północnej przybywały demony.
Historia dojścia do władzy Ieyasu Tokugawy stała się tematem dla książki Jamesa Clavella „Shōgun”. Na podstawie książki nakręcono również serial „Shōgun”, w którym postać Tokugawy (książkowego Toranagi) została odegrana przez Toshirō Mifune.
Tajemnica Ieyasu
Historia związana z Tokugawą Ieyasu, stała się również obszarem wieloletnich badań licznych naukowców, pragnących odpowiedzieć na pytanie, gdzie faktycznie został on pochowany. W roku 2014, w magazynie Sumpu wydanego przez firmę Admac Inc. w Shizuoce w Japonii ujawniono długotrwałe oszustwo dotyczące prawdziwej lokalizacji szczątków Wielkiego Shoguna. Wiadomo, że zaraz po jego śmierci w 1616 r., pochowano go w mauzoleum Kunōzan Tōshō-gū, w Shizuoce. Powszechnie wierzono, że w pierwszą rocznicę śmieci, szczątki Ieyasu zostały przeniesione do mauzoleum w Nikko, ale w rzeczywistości pozostały one w Shizuoce i nigdy jej nie opuściły.
Do kłamstwa doszło dlatego, że potomkowie Ieyasu pragnęli umocnić swoją władzę i znaczenie głównej świątyni (Toshogu). Będąc w posiadaniu największego grobowca znamienitego władcy – szogunat mógł pokazać ludziom swoją chwałę i potęgę.
Do dzisiaj wiedza o prawdziwym miejscu spoczynku Ieyasu nie jest powszechna. Ludzie nadal czczą pamięć Ieyasu w Nikko i tylko nieliczni znają prawdę (chcą w nią wierzyć). W obliczu wpisania świątyni Toshogu na listę Światowego Dziedzictwa, szukanie dzisiaj odpowiedzi i dążenie do prawdy nie są ani wskazane, ani akceptowane. Wpis na listę UNESCO motywowany był w głównej mierze przekonaniem, że to miejsce pochówku Ieyasu. Wszyscy zgadzaj się jednak, że dusza Wielkiego Szoguna z pewnością pozostaje w świątyni Toshogu, i na tą chwilę to wytłumaczenie musi wystarczyć.
Nikko – światło słońca. Świątynia Futarasan
Futarasan to świątynia szintoistyczna, poświęcona bogom gór. Sanktuarium ufundowane w roku 782, przez mnicha Shonina, zrekonstruowane w roku 1610. Kompleks rozciąga się na ogromnym obszarze: od mostu Shinkyo, aż po szczyty gór. Znajduje się tutaj bardzo interesujący Honden (pawilon główny), oraz trzy przenośne sanktuaria.
Na uwagę zasługują tu również czarne sosny, zasadzone (jak głosi legenda) – przez mnicha Kukaia (uznanego za jednego z pierwszych, którzy przynieśli nasiona herbaty do Japonii), oraz stara latarnia z brązu, zwana latarnią duchów, gdyż widoczne są na niej ślady katany (miecza).
Ogród otoczony jest lasem, panuje tu cisza i cudowny spokój. Wyjątkowe miejsce, bardzo mało turystów, koniecznie trzeba zobaczyć.
Nikko – światło słońca. Wąwóz Kanmangafuchi
Kanmnangafuchi to wąwóz powstały w wyniku erupcji wulkanu na górze Nantai. Ma on kilkaset metrów długości. Wyprawa do wąwozu, to kilkunastominutowy ale bardzo przyjemny spacer, w otoczeniu uroczych okoliczności przyrody.
Główną atrakcją w tym miejscu (poza rwącą rzeką), jest rząd około 70 kamiennych posągów Jizo, Bodhisattwy, którzy troszczą się o zmarłych. Statuetki zwrócone są w stronę rzeki.
Pozostałe ciekawostki z Nikko
Most Shinkyo
Wracając w stronę miasta wzdłuż rzeki Daiya, dojedziemy do mostu Shinkyo. Uznawany za jeden z trzech najpiękniejszych mostów w Japonii, ma 24 metry długości, ponad 7 metrów szerokości i wznosi się nas rzeką na wysokości ponad 10m. Obecna konstrukcja pochodzi z 1636 roku, ale z zapisów historycznych wiadomo, że w tym miejscu stał most już na długo wcześniej. Most Shinkyo jest częścią kompleksu świątyni Futarasan. Na wprost mostu ustawiony jest kamień gejo ishi, przypominający o tym, że most mogli przekraczać tylko szogun i cesarz.
Historia biskupa Tenkai
Na wprost mostu znajduje się pomnik biskupa Tenkai. To buddyjski mnich, który osiągnął rangę Daisojo, najwyższej rangi kapłaństwa. Służył u Tokugawy Ieyasu i pełnił rolę łącznika pomiędzy szogunatem Tokugawa a Cesarskim dworem w Kioto. Przez wiele lat był doradcą i zaufanym współpracownikiem Ieyasu. Udało mu się wybudować kilka świątyń buddyjskich oraz chramów szintoistycznych. Był również wielkim mistrzem świątyni Rinno-ji w Nikko. Po śmierci Ieyasu, to właśnie Tenkai wykonywał ostatnią wolę szoguna dotyczącą jego pogrzebu i pośmiertnego imienia. Od 1616 roku służył jako doradca jeszcze u dwóch kolejnych szogunów z rodu Tokugawy.
W Nikko znajduje się pomnik biskupa Tenkai, który stoi na przeciwko mostu Shinkyo.
Wieża Sohrintoh
W Nikko znajduje się również pomnik / wieża postawiona przez biskupa. Sohrintoh – to wieża wykonana z brązu, ma ponad 13 metrów wysokości. Wybudowana została w roku 1643, i kilkukrotnie zmieniała swoje miejsce. Pierwotnie postawiono ją przy świątyni Toshogu, a następnie (w 1645 roku) przeniesiono ją pod świątynię Futarasan. Od 1875 roku stoi przed świątynią Rinko-ji, gdzie została przeniesiona na mocy dekretu rządu Meji, stanowiącym o rozdzieleniu religii shinto i buddyzmu. Wieża miała za zadanie chronić miasto i świątynię przed złymi duchami. W wieży przechowywanych jest 1000 tomów Buddyjskich Pism Świętych, a na jej szczycie ozdobionym 24 dzwonkami widać grawerowany kamon (rodzaj herbu) rodziny Tokugawa – 3 kwiaty malwy w czarnym otoku.
Tuż przy wieży stoi piękna latarnia wykonana z brązu – Itowappu Tourou. Jest to dar od lokalnych kupców w uznaniu dla Tokugawy Ieyasu za zgodę na handel z kupcami z jedwabnego szlaku.
Wspomnienia z podróży
Piękno i niezapomniane wrażenia z Nikko pozostawiły w nas głęboki ślad. Wyjechaliśmy stamtąd z nostalgią i pragnieniem szybkiego powrotu. Znajduje się tam ponad 5100 rzeźb – nie ma możliwości, aby wszystkim się przyjrzeć i wszystko zrozumieć w ciągu jednodniowej wycieczki. To urocze miejsce, pełne symboliki i niezmiernie ciekawych historii. Nikko, to również przemili ludzie. Spacerując wzdłuż wąwozu Kanmnagafuchi lub rzeki Daiya, wielokrotnie spotykani tam Japończycy uśmiechali się na nasz widok i witali ciepłym „konnichiwa” (witaj).
Nikko to miejsce, które naprawdę warto odwiedzić i samemu doświadczyć czym jest prawdziwe piękno!
Przydatne linki:
- Tajemnica pochówku Tokugawy Ieaysu
- Autobus Tobu w Nikko
- Nikko Cultural Day Tour, wycieczka z Tokio*. Odwiedź słynne atrakcje historyczne i przyrodnicze w mieście Nikko podczas tej jednodniowej wycieczki z Tokio. Kup bilet online i przeżyj satysfakcjonujący dzień, zanurzając się w kulturze japońskiej w towarzystwie profesjonalnego przewodnika. Uwaga, jest to link partnerski.
- Nikko World Heritage Day Tour, wycieczka z Tokio*. Odkryj Nikko podczas jednodniowej wycieczki z Tokio. Odkryj świątynię Toshogu, wpisaną na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Zobacz wodospad Kegon, który jest jednym z trzech największych wodospadów w Japonii. Ciesz się odpoczynkiem nad jeziorem Chuzenji u podnóża wulkanu! Uwaga, jest to link partnerski.
Pozostałe moje wpisy na temat Japonii
- Japonia – jak zorganizować samodzielną podróż
- Japonia – autorski plan podróży
- zdjęcia z podróży, czyli Japonia w obiektywie
WYCIECZKI:
- Góra Fudżi – najpopularniejsza ikona Japonii
- Himeji – Zamek BIałej Czapli
- Kamakura siedziba pierwszego szoguna
- Kanazawa – ogród Kenrokuen i zamek
- Kioto i region Kansai
- Matsumoto – miasto, nad którym góruje zamek
- Nara – pierwsza stolica Japonii
- Nikko – światło słońca
- Prefektura Nagano – dach Japonii
- Tokio – zachodnia stolica
*linki do oferty z firmy Klook są partnerskie