Lotus Festiwal Latarni (Yeon Deung Hoe Festival), to coroczne święto związane z uroczystymi obchodami urodzin Buddy. Festiwal ten odbywa się we wszystkich krajach, w których znajdują się buddyjskie świątynie, ale główne obchody mają miejsce w Korei Południowej, gdzie ta tradycja ma ponad 1300 lat historii. Pierwsze obchody urodzin Buddy odbywały się w trakcie trwania ery Silla. Obecnie ponad połowa Koreańczyków deklaruje się jako ateiści, a buddyści stanowią drugą po protestantach grupę wyznaniową kraju. Pomimo tego, że buddyzm nie jest uznawany za religię, dzień urodzin Buddy jest dniem wolnym od pracy dla wszystkich Koreańczyków. Lotus Festiwal Latarni jest tak mocno zakorzeniony w lokalnej kulturze, że uznawany jest za niematerialne dziedzictwo narodowe Korei.
Urodziny Buddy
Uważa się, że urodziny Buddy przypadają na ósmy dzień, czwartego miesiąca księżycowego. Z tego powodu data ta jest ruchoma i może przypadać pod koniec kwietnia lub na początku maja. Jak głosi legenda, Siddhartha Gautama, czyli przyszły Budda, urodził się około roku 563 p.n.e. w rodzinie królewskiej, która mieszkała na terenach należących do współczesnego Nepalu.
W ramach przygotowań do obchodów urodzin Buddy, wszystkie świątynie buddyjskie zostają przystrojone kolorowymi latarniami. Dawniej wszystkie latarnie wykonane były ręcznie z papieru hanji, który słynął w całej Azji z doskonałej jakości, wytrzymałości i piękna. Obecnie, gotowe lampiony można kupić, chociaż tradycja ich ręcznego wykonania nadal jest kultywowana w tradycyjnych świątyniach.
Latarnie mogą przybierać różne kształty i kolory, ale większość z nich przybiera kształt kwiatu lotosu, który jest symbolem zanikania ignorancji i pojawienia się mądrości. Rozwiesza się je i zapala, aby wierni mieli czas na znalezienie drogi do świątyni i na przygotowania się do tego święta pod względem duchowym.
W ramach przygotowań do obchodów urodzin Buddy, wierni szykują również wielkie papierowe lampiony, często przedstawiające postacie bóstw związanych z buddyzmem. Na tydzień przed oficjalnymi urodzinami Buddy wszystkie lampiony biorą udział w uroczystej paradzie, która przechodzi głównymi ulicami miasta.
Harmonogram wydarzeń
Na kilkanaście dni przed Festiwalem Latarni – w świątyniach, ale i we wszystkich miastach zostają rozwieszone kolorowe latarnie. Zdobią one nie tylko teren świątyń, ale również drogę, która do nich prowadzi. W miastach, latarnie rozwieszone wzdłuż głównych ulic i na największych placach. W Seulu, rozwieszone były również wzdłuż całego strumienia Cheonggyecheon, który stanowi atrakcję turystyczną samą w sobie.
Na terenie głównych świątyniach buddyjskich wystawiane są wielkie, kolorowe, papierowe lampiony. Przedstawiają one różne postacie i formy. Tematem mogą być bóstwa, zwierzęta, dzieci, postacie historyczne, postacie filmowe czy nawet – postacie z bajek. Lampiony są przepiękne, a sposób w jaki są wykonane to istne dzieła sztuki. Szczególną magię nabierają po zmroku, gdyż wszystkie lampiony są podświetlone od wewnątrz. Zwiedzanie miasta i świątyń w tym okresie to wspaniałe przeżycie. Nic nie wygląda na rzeczywiste, feerie barw i magia światła zapierają dech w piersiach.
W Seulu, główne miejsca, w których wielkie lampiony są wystawione dla zwiedzających to Świątynia Jogyesa, Świątynia Bongeunsa oraz strumień Cheonggyecheon.
Lotus Festiwal Latarni
Dzień, w którym odbywa się uroczysty Festiwal Latarni – przypada na 8 dni przed urodzinami Buddy. Tego dnia przez miasto przechodzi wielka parada z tysiącami uczestników, niosących zapalone latarnie. W trakcie pochodu prezentowane są również wszystkie przygotowane na ten dzień kolorowe lampiony.
Oficjalne dane mówią, że w festiwalu bierze udział 300 tysięcy lokalnych mieszkańców i ok. 50 tysięcy gości z zagranicy.
Euforia radości
Zanim zacznie się główna część parady, wszyscy jej uczestnicy spotykają się w miejscu, w którym razem przygotowują się do zabawy. W Seulu, spotkanie takie odbywa się na stadionie Uniwersytetu Dongguk. Na głównej scenie występują dzieci, prezentujące tańce ludowe w strojach narodowych oraz wszystkie grupy taneczne, które wezmą udział w paradzie. Na miejscach honorowych zasiadają najważniejsi goście – przedstawiciele różnych szkół buddyjskich z całego świata. Wszyscy goście ubrani są w swoje odświętne szaty buddyjskie, charakterystyczne dla krajów, z których przyjechali. Byli tu zatem przedstawiciele m.in. z Wietnamu, Tajlandii, Myanmar, Mongolii, Sri Lanki, Chin i z Nepalu.
Na stadionie zasiadają również wszyscy ci, którzy związani są z poszczególnymi świątyniami i szkołami buddyjskimi. Są to świeccy wyznawcy buddyzmu, jednak ubrani w odświętne stroje. Wiele kobiet ubranych było tego dnia w tradycyjne koreańskie stroje hanbok.
Wszyscy znajdujący się na stadionie mają ze sobą małe papierowe latarnie, charakterystyczne dla szkoły, którą reprezentują. Wszystkie te latarnie będą również zaprezentowane podczas uroczystej parady.
W trakcie przygotowań, na scenie pojawiają się moderatorzy zabawy i uczą wszystkich tańców ludowych. Nauka odbywa się przy dźwiękach głośnej muzyki i śpiewie tłumu. Euforia radości – tańczą i świetnie bawią się wszyscy zgromadzeni na stadionie – również tacy goście ja my.
Tak, na stadion może wejść każdy. Nie obowiązują tu bilety wstępu czy zaproszenia. Można usiąść w dowolnym miejscu, ale trzeba liczyć się z tym, że wokół was będą siedzieli ludzie w odświętnych strojach i z latarniami w dłoniach. Ważne jest, że nikomu nie przeszkadzają goście. My potraktowani byliśmy bardzo życzliwie, dostaliśmy podkładki do siedzenia na betonowych ławkach, zostaliśmy poczęstowani ciasteczkami i winogronami. W tracie próby tańców ludowych – poderwałam się z ławki i tańczyłam wraz z resztą stadionu. Niezwykłe przeżycie, niezwykłe wrażenia, niezapominania przygoda.
Przygotowania na stadionie zaczynają się o 16.30 i trwają 1,5 godziny.
Uroczysta parada
O godzinie 19.00 ze stadionu Uniwersytetu Dongguk wyrusza parada. Uczestnicy maszerują wzdłuż ulicy Jongno, a cały przemarsz trwa ok. 1,5 godziny. Tego dnia ulica Jongno od rana zamknięta jest dla ruchu. Z całej szerokości jezdni „odjeżdżają” przystanki autobusowe, latarnie i wszystkie stojące na środku drogi barierki drogowe. Trudno w to uwierzyć, ale przygotowanie ulicy na ten festiwal zajmuje tylko jeden dzień. Przystanki i latarnie stoją tam na specjalnych ruchomych wielkich platformach, które tego dnia zostają zabrane ze środka drogi i odstawione w bocznych ulicach.
Wzdłuż całej drogi, po obu jej stronach rozstawione są tysiące plastikowych krzesełek z oparciem. Zostają one ustawione w trzech rzędach i siada się na nich wg zasady: „kto pierwszy ten lepszy”. My zajęliśmy miejsca w pierwszym rzędzie na ok. godzinę przed rozpoczęciem parady.
Zanim zobaczyliśmy kolorowy tłum festiwalowiczów, najpierw dotarły do nas dzięki śpiewu, modlitewnych dzwonków i instrumentów muzycznych, które mieli ze sobą uczestnicy marszu.
Festiwal to wspaniałe wydarzenie kulturalne. Roześmiany i roztańczony tłum – pozytywni i uśmiechnięci ludzie. Przed naszymi oczami przeszło kilka tysięcy osób, ubranych w kolorowe stroje, niosących zapalone latarnie. Uczestnicy szli grupami, każda grupa reprezentowała swoją szkołę lub świątynię. Goście z zagranicy mieli również narodowe flagi.
Lampiony
Największe wrażanie zrobił jednak na nas pokaz wielkich, kolorowych lampionów. Niektóre z nich ciągnięte były na specjalnych platformach. Niektóre z nich niesione były na ramionach uczestników. Największe z nich były przewożone na specjalnie przygotowanych naczepach samochodowych. Lampiony były przepiękne a pojawienie się największych z nich wzbudzało zachwyt i wielkie owacje widzów.
Szczególne wrażenie zrobiły figury czterech niebiańskich strażników, najczęściej widywanych w bramach świątynnych.
Wielki podziw wzbudził również ruchomy smok, który zionął ogniem oraz przepiękny paw z rozłożonym ogonem, który migotał kolorowymi światełkami.
Pojawił się m.in. biały słoń, tygrysy, wielkie bębny oraz imponującej wielkości smocza łódź.
Wszyscy machali do nas z pozdrowieniami a my machaliśmy do nich. Moje blond włosy wyróżniały się na tle lokalnych mieszkańców, więc wiele osób pozdrawiało mnie popularnym w Korei gestem dłoni, oznaczającym miłość.
Kilka osób zatrzymało się przede mną i podarowało mi swoje latarnie, w kształcie kwiatu lotosu. To wspaniały i wzruszający gest. Na koniec dnia miałam trzy latarnie.
Zabawa po paradzie
Po przejściu parady wszyscy jej uczestnicy zbierają się na placu Gwanghwamun Plaza, przy stacji metra Jonggak (linia 1). Od godziny 21.30 do 23.00 trwa wielka miejska zabawa. Na ustawionej specjalnie na ten dzień scenie, występują artyści oraz ci sami moderatorzy zabawy, których wcześniej widzieliśmy podczas próby na stadionie.
Wreszcie miałam możliwość pokazać czego się tam nauczyłam podczas próby generalnej. Artyści na scenie grali i śpiewali te same piosenki, których tańczyć uczyłam się wcześniej na stadionie. Wreszcie mogłam poczuć energię miasta, pozytywne wibracje zgromadzonych wokół mnie ludzi i dziecięcą radość z tego, że znam kroki i mogę tańczyć z „lokalsami” 😊.
Wzdłuż ulicy Jonggak wystawione były wszystkie biorące udział w paradzie lampiony. Można było do każdego z nich podejść i zrobić zdjęcie. Wszystkie lampiony były przepięknie podświetlone dzięki czemu można było dostrzec najmniejsze szczegóły i docenić wysoki kunszt ich wykonania.
Na chwilę weszliśmy do świątyni Jogyessa, która tego wieczoru wyglądała oszałamiająco pięknie. Nad świątynią wisiał kolorowy dach utkany z tysiąca latarni. Wewnątrz panowała niesamowita atmosfera a odwiedzającym tego dnia świątynię, towarzyszyła zaduma, zachwyt i spokój.
Miasto nocą
Kiedy skończyła się impreza, lampiony zostały zapakowane do samochodów a uczestniczy parady rozeszli się do domów. Wracaliśmy do hotelu zmęczeni, ale pełni wrażeń. Nie zabraliśmy ze sobą latarni, które dostałam tego dnia od uczestników festiwalu. Wszystkie latarnie miały wewnątrz płonącą świeczkę, wiedziałam więc że nie mogę ich zanieść do hotelu. Po zrobieniu im zdjęć, oddałam je jakiejś miłej dziewczynce, która podbiegła do mnie i spytała, czy mogę jej je oddać.
W drodze powrotnej do hotelu zauważyliśmy, że ulica Jongno, którą przeszła niedawno cała procesja była już niemal w całości przygotowana do użytku. Wróciły na swoje miejsce przystanki autobusowe, latarnie i barierki drogowe. Niemal wszystkie krzesełka były już posprzątane i poustawiane na ciężarówkach. Zdziwiło nas to, ile osób pracowało w nocy nad posprzątaniem po imprezie. Zachwyciła nas bardzo sprawna organizacja całego przedsięwzięcia oraz … porządek. Pomimo tysięcy osób, które przeszły tą ulicą podczas festiwalu, nigdzie nie było śmieci, kubeczków po napojach czy porzuconych lampionów. Naprawdę byliśmy pod dużym wrażeniem.
Tradycyjny Festiwal Kulturalny
Następnego dnia po Festiwalu Latarni, na tydzień przed oficjalną datą urodzin Buddy, odbywa się Tradycyjny Festiwal Kulturalny. Festiwal odbywa się w godzinach 12.00 – 18.00. W Seulu wszystkie stoiska rozstawione są wzdłuż ulicy prowadzącej do świątyni Jogyessa. Jest to największa seulska świątynia zakonu Jogye i jest jedna z najprężniej działających szkół buddyjskich w Korei.
Tego dnia wszystkie szkoły buddyjskie, które przyjechały na Lotus Festiwal Latarni – wystawiają swoje stoiska informacyjne. Na stoiskach można na przykład dowiedzieć się, o możliwości odwiedzenia danej szkoły lub o zasadach jej funkcjonowania. Można również kupić małe pamiątki przygotowane przez każdą szkołę: poradniki, herbatę, ciasteczka, zioła, ręcznie wykonane naczynia czy odzież. Na stoiskach można również wspólnie pomedytować czy nauczyć się prostych technik masażu.
Prawdziwą ciekawostką tego dnia jest jednak wielokulturowość ulicy. Wszyscy honorowi gości ubrani są w swoje narodowe buddyjskie szaty: cali na biało, na pomarańczowo czy na czerwono. Niektórzy z nich są na boso, niektórzy mają barwne nakrycia na głowach.
Na ulicy odbywa się festiwal. W centralnym miejscu wystawiona jest scena, na której odbywają się liczne folklorystyczne występy: głównie tańce i pokazy sztuk walki.
Na ulicy siedzą ludzie i reprezentują różne dziedziny sztuki: malowanie pędzlem na jedwabiu, klejenie lampionów, malowanie kwiatów czy rysowanie mandali kolorowymi ziarenkami piasku.
Wspaniałe miejsce, bliski kontakt z lokalną kulturą, niezapomniane wrażenia.
Dzień urodzin Buddy
Dzień urodzin Buddy (Seokgatansinil) jest bardzo uroczysty. Tego dnia w świątyniach buddyjskich panuje podniosła chwila. W głównych świątyniach przygotowywany jest wspólny posiłek dla mnichów, którzy w nich mieszkają na stałe oraz dla wiernych, którzy tego dnia odwiedzą świątynię. Wewnątrz, przed posągami Buddy stawiane są miseczki z ofiarnymi ziarnami ryżu i owocami.
Przed wejściem na teren świątyni wystawiany jest mały posąg, symbolizujący młodego Buddę. Odwiedzający świątynię nabierają wodę z postawionej obok miseczki i polewają nią figurkę małego Buddy. Rytuał ten symbolizuje oczyszczenie z grzechów.
Na terenie świątyni ustawiane są stoły, a od rana mnisi oraz świeccy pracownicy przygotowują mały bezpłatny poczęstunek: sok z bambusa lub z sezonowych owoców, owoce, ryż i herbatę. Każdy może się poczęstować. I znowu – nie obowiązują tu żadne zakazy czy nakazy. Można tego dnia odwiedzić świątynię i zrobić zdjęcia, ale wizyta powinna być krótka, aby nie przeszkadzać w przebiegu obchodów.
Od rana w świątyni słychać dźwięki drewnianej kołatki używanej przez mnichów, pieśni i modlitwy, więc należy mieć to na uwadze i nie przeszkadzać tym, którzy chcą wziąć udział w uroczystościach. Ze względu na dużą ilość odwiedzających, na zewnątrz wystawiane są ławki lub krzesła, aby mogli usiąść ci, dla których nie ma już miejsca wewnątrz świątyni.
Jeszcze tego dnia (tak jak przez cały poprzedzający to wydarzenie tydzień) można również zamówić modlitwę lub po prostu wpisać swoje imię na papierowej kartce. Ta kartka, zostanie powieszona przez pracowników świątyni na rozwieszonych nad świątynią latarniach. Ma to zagwarantować szczęście i powodzenie. Usługa ta jest płatna i dość droga (ok. 15 000 WON – 50 PLN), ale jest to jedna z metod zarobkowych świątyni.
Można również zamówić modlitwę, która zostanie przyczepiona do latającej latarni. Ta usługa kosztuje ok. 29000 WON (ok. 95 PLN).
Świątynia Donghaksa
My ten dzień spędziliśmy w świątyni Donghaksa w Gongju, w której wizyta wywarła na nas szczególne wrażenie. Więcej o wizycie w tym miejscu, napiszę w kolejnym moim wpisie.
Lotus Festiwal Latarni 2021
W roku 2021 główne uroczystości zaplanowane są w dniach 15-16 maja, ale tradycyjne lampiony będą wystawione do oglądania już w kwietniu. Parada przejdzie przez miasto 15 maja, a Festiwal Kulturalny odbędzie się 16 kwietnia.
Uroczyste obchody urodzin Buddy odbędą się 19 maja.
Szczegółowe informacje na temat obchodów, adresy i mapy można znaleźć na stronie organizatorów festiwalu: llf.or.kr
Lotus Festiwal Latarni – nie można tego przegapić
Śmiało mogę powiedzieć, że przyjechanie do Korei właśnie w tygodniu Festiwalu Latarni było znakomitą decyzją. Wzięcie udziału w uroczystościach pozwoliło nam lepiej poznać lokalną kulturę, historię i zwyczaje. Z całego pobytu w Korei Południowej to właśnie to wydarzenie najmocniej zapadło nam w pamięci. Mieliśmy możliwość doświadczenia na własnej skórze bliskich więzi międzyludzkich, wspólnej z nimi zabawy, celebracji radości z życia i wzajemnej akceptacji.
O Koreańczykach często mówi się, że są konserwatywni, zachowawczy i niezbyt przyjaźni dla obcokrajowców. Kiedy jednak zrobi się odrobinę wysiłku i spędzi się z nimi kilka dni, np. podczas takiego festiwalu – otworzy to drzwi do wzajemnego szacunku, zrozumienia i wielu wyrazów wzajemnej sympatii. Niezapomniane chwile, wspaniałe emocje i bezcenne wspomnienia, które zostaną w naszych sercach już na zawsze.
Decyzja UNESCO – 12.2020
Pod koniec roku 2020, Organizacja Narodów Zjednoczonych zdecydowała się przyznać specjalną nagrodę dla festiwalu z Korei Południowej. UNESCO opublikowało listę nowych rzeczy, które zostały wciągnięte na listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości. Wśród 25 nagrodzonych atrakcji z całego świata – z Korei Południowej na uwagę zasłużył Lotus Festiwal Latarni.
Rzecznik UNESCO w taki sposób skomentował ten wybór: „Postaramy się, aby ten festiwal stał się dziedzictwem kulturowym, który może być kochany przez ludzi na całym świecie, niezależnie od wyznania”.
Korea Południowa – Moje pozostałe wpisy
Zachęcam również do przeczytania pozostałych moich wpisów o Seulu, Busan, Gyeonggju i Korei Południowej:
Korea Południowa – autorski plan podróży
Korea Południowa niezbędnik wiedzy
WYCIECZKI: