Źródło artystycznych inspiracji
Ten, kto myśli o wyprawie do Japonii wie, że góra Fudżi należy do tych miejsc, które koniecznie należy zobaczyć. Jest to najwyższa góra w Japonii (3776 m n.p.m.) oraz aktywny stratowulkan (taki sam jak np. we Włoszech: Etna, Wezuwiusz, Stromboli). W 2013 roku, góra Fudżi została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako obiekt dziedzictwa kulturowego – święte miejsce i źródło artystycznej inspiracji.
Charakterystyczna, stożkowata sylwetka wulkanu, którego szczyt przykryty jest śnieżną czapą przez większą część roku – inspiruje artystów od stuleci i jest bardzo lubianym motywem w sztuce. Publikacje z wizerunkiem góry – pojawiały się już w czasach Edo, np. w postaci drzeworytów (najsłynniejsze są dzieła Hokusaia), współcześnie pojawiają się na okładkach przewodników po Japonii, na okładkach książek, na pocztówkach, ulotkach, na kubkach, koszulkach czy magnesach na lodówkę.
W 1957 roku, założyciele stacji telewizyjnej w poszukiwaniu nazwy dla nowego kanału zainspirowali się właśnie nazwą góry Fudżi na jej popularności postanowili zbudować swoją markę. Jak twierdzili jej twórcy: „stacja TV musi być kochana przez każdego, dlatego nasza nazwa powinna zadowolić tłumy. Góra Fudżi jest najpopularniejszą ikoną Japonii, więc dlaczego by nie otworzyć telewizji o nazwie: Fuji TV”? Do dziś dnia stacja ta istnieje i jest jedną z czołowych stacji TV w Japonii.
Święta góra i symbol Japonii
Dla wyznawców shinto – Fudżi pozostaje świętą górą, a dla wszystkich Japończyków – odwiecznym symbolem ich kraju. Jest to miejsce kultu religijnego, otoczone czcią i od 12 stuleci odwiedzane przez niemal 17 mln osób rocznie. U podnóża góry, znajduje się świątynia Fujisan Hongu Sengentaisha – tysiącletnia świątynia poświęcona żeńskiemu bóstwu – księżniczce Konohana-no-sakuyahime-no-mikoto.
Co ciekawe, do 1868 roku obowiązywał zakaz wstępu na górę dla kobiet. Przed wyruszeniem na szczyt góry, wypada przyjść przed oblicze bóstwa i pokłonić się, przepraszając za zakłócanie spokoju. Świątynia została również wybudowana w wierze, że będzie chronić najbliższą okolicę oraz Edo, przed kolejnymi erupcjami wulkanu. Ostatnia erupcja (wywołana silnym trzęsieniem ziemi), miała miejsce w latach 1707/08 – jest zatem za co dziękować.
Wspinaczka
Na szczyt góry można wejść o określonej porze roku. Główny sezon wspinaczkowy przypada w miesiącach lipiec i sierpień. W okresie od maja do września, do wysokości 2400 m – można wjechać na górę (drogą asfaltową) rejsowym autobusem. Wejście z tego miejsca na szczyt może zająć między 4-7 godzin (w zależności od kondycji pieszego, warunków pogodowych oraz natężenia ruchu na szlaku), czas zejścia może zająć od 2 do 4 godzin. Po drodze znajduje się kilka schronisk, a na samym szczycie góry znajduje się obserwatorium meteorologiczne. W sezonie zimowym na jednym ze zboczy, znajdują się tereny zjazdowe dla narciarzy.
Popularne przysłowie japońskie głosi: „trzeba być głupcem, by nie wejść nań ani razu i jeszcze większym głupcem, by wejść tam dwukrotnie”. Aby nie wyjść na głupca, do wyprawy już za pierwszym razem należy się odpowiednio przygotować i zadbać o odpowiedni ekwipunek, pamiętając, że nawet w okresie sierpnia na szczycie góry temperatura może spaść do 5 stopni C.
Od strony północnej góra Fudżi otoczona jest pięcioma jeziorami, występującymi pod wspólną nazwą: Fuji Goko, a sama góra jest częścią Parku Narodowego Fuji-Hakone-Izu.
Góra Fudżi ograniczenia ruchu i opłaty
Góra Fudżi, miejsce wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w Japonii, zmaga się z problemami dużego nagromadzenia turystów i degradacji środowiska ze względu na wzrost liczby osób odwiedzających. Obawy obejmują ścisk na trasie, zanieczyszczone stoki oraz źle ubranych wspinaczy, niektórzy próbujący nawet wejść w sandałach. W celu rozwiązania tych problemów, rząd prefektury Yamanashi wprowadził nowe regulacje.
Od roku 2024, wspinacze będą zobowiązani wnieść opłatę w wysokości 2000 jenów (13 dolarów) i zostanie wprowadzone ograniczenie do 4000 osób dziennie. Dodatkowo, nowi przewodnicy bezpieczeństwa będą egzekwować zasady etyki na szlakach. Rząd ma na celu zachowanie kulturowego znaczenia Góry Fudżi, zakorzenionego w religii Fuji-ko, jednocześnie zwalczając nadmiar ruchu turystycznego i zapewniając zachowanie góry dla przyszłych pokoleń.
Jak dojechać z Tokio?
Z Tokio w pobliże Fudżi można dojechać pociągiem lub autobusem. Autobus, to opcja znacznie tańsza. Dziennie w kierunku góry jeździ kilkanaście autobusów. My wybraliśmy Highway Bus, gdzie bilet autobusowy ze stacji Shinjuku w Tokio do Fudżi to koszt ok. 1750 jenów (ok 65 zł w jedną stronę). Rezerwacji można dokonać przez Internet (wybiera się autobus odjeżdżający o określonej godzinie oraz rezerwuje się konkretne, numerowane miejsca w autobusie). Robiąc rezerwację z wyprzedzeniem należy pamiętać, że przepada ona 15 min przed odjazdem, więc do tego czasu trzeba odebrać bilet w kasie na dworcu. Dojazd do jeziora Kawaguchiko.
Stacja autobusowa „Shinjuku Station West Exit”, skąd odjeżdża Highway Bus znajduje się na wprost stacji Shinjuku, po drugiej stronie ulicy. Dojście do kas dworca autobusowego jest dość dobrze oznakowane i nie ma możliwości, żeby nie znaleźć drogi do hali dworca na 4 piętrze. Na miejscu znajduje się dość duża i wygodna poczekalnia oraz kilka stanowisk kasowych. My mieliśmy zrobioną wcześniejszą rezerwację, ale wykupując bilety w kasie, spytano nas czy nadal odpowiadają nam te godziny i czy nie chcielibyśmy ich dowolnie zmienić.
W poczekalni znajdują się widoczne i dobrze oznaczone rozkłady jazdy wyświetlane na dużych ekranach, nie ma więc problemów ze znalezieniem stanowiska, z którego odjeżdża nasz autobus. Autobusy podjeżdżają tuż pod drzwi poczekalni więc jest to miejsce, z którego już nie trzeba szukać przystanku, ani nigdzie błądzić. Po drodze, autobus zatrzymuje się na wielu podmiejskich przystankach, ale niewiele osób z nich korzysta. Dojazd do przystanku Kawaguchiko Station trwa 1 godzinę i 45 minut.
Sama podróż stanowi ciekawą atrakcję, gdyż będąc w pobliżu góry, wyłania się ona na wprost autobusu, można więc cieszyć oczy pięknymi widokami.
