Dlaczego warto odwiedzić Himeji? Istnieją trzy główne powody:
- Zobaczyć jeden z najpiękniejszych i najlepiej zachowanych zamków w Japonii, zwany „Zamkiem Białej Czapli”.
- Obejrzeć kompleks dziewięciu ogrodów zainspirowanych okresem Edo – Kokoen
- Odwiedzić ponad tysiącletnią świątynię Engyoji, na górze Shosha – będącą ulubionym miejscem filmowców. Kręcono tu między innymi sceny do filmu „Ostatni samuraj” z Tomem Cruzem w roli głównej.
Himeji – Zamek Białej Czapli
Niewątpliwie główną atrakcją miasta jest zamek pochodzący z czasów feudalnych, sklasyfikowany jako Skarb Narodowy. W roku 1993 został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO.
Na stronie Polskiego Komitetu ds. UNESCO znajdujemy następujący wpis dotyczący Himeji: „Pałac Himeji najdoskonalej wyraża japońską architekturę pałacową początków XVII w. Składa się z osiemdziesięciu sześciu budowli, z rozwiniętego systemu obronnego oraz z pomysłowych systemów zabezpieczeń, pochodzących z początku okresu szogunatu. Pałac stanowi arcydzieło architektury drewnianej, łączące funkcjonalność z estetyką wyrażającą się eleganckimi liniami, śnieżnobiałymi murami z gliny oraz subtelną grą między masami brył budynków, a urozmaiconą linią dachów”.
Pierwsze fortyfikacje w miejscu, w którym stoi dzisiaj zamek powstały ok. 1333 roku, ale budowa zamku rozpoczęła się dopiero w roku 1581, po tym jak jej właścicielem stał się Hashiba Hideyoshi. Powiększył on istniejącą w tym miejscu fortecę i zamienił w strategiczny punkt wojskowy. W roku 1600 władzę nad zamkiem objął zięć Tokugawy leyasu – Ikeda Terumasa, który nadał zamkowi jego obecny kształt. Ostateczna rozbudowa zaczęła się w roku 1601 i została zakończona w roku 1609. Od tego czasu zamek przetrwał w pierwotnym kształcie. Podczas bombardowań w okresie II wojny światowej zamek uległ niewielkiemu zniszczeniu, ale wszystko zostało odbudowane.
Himeji – arcydzieło japońskiej architektury
Zamek uznawany jest za jedno z największych arcydzieł japońskiej architektury, nazywany „Zamkiem Białej Czapli”, gdyż jego bryła przypomina zrywającą się do lotu czaplę. Forteca jest znakomitym przykładem sztuki obronnej, jednak nigdy nie była atakowana. Główny budynek składa się z 5-cio piętrowego donżonu oraz trzech mniejszych wież. Całość pokryta jest białym tynkiem, który jest mieszanką gaszonego wapna, morskich wodorostów, popiołu z muszli oraz włókien konopnych. Ściany zostały pokryte 3 cm warstwą tej zaprawy. Ta tradycyjna metoda od dawna wykorzystywana przez Japończyków, sprawia, że budynki pokryte takim tynkiem, chronione były przed ogniem, wiatrem, deszczem i śniegiem .
Na terenie zamku znajduje się również 11 studni, 21 bram, 27 wież oraz – niemal 1000 otworów strzelniczych. Zamek otoczony jest fosą oraz murem obronnym.
Zamek Himeji był głównie symbolem prestiżu szogunów, stąd nieporównywalne z niczym przepiękne, faliste dachy. Ponieważ forteca zachowała się w idealnym stanie, obecnie często wykorzystywana jest jako plan filmowy dla produkcji historycznych.
Zwiedzaniu zamku Himeji
Na terenie zamku znajduje się oznaczona strzałkami trasa (ok. 2 godz.), która prowadzi przez labirynt drzwi, przejść, schodów czy obronnych korytarzy. W centralnej części znajduje się obszerny dziedziniec, obsadzony sosnami i drzewami wiśni. Na początku zwiedza się pawilon, w którym mieszkał kiedyś właściciel z rodziną i wasalami swojego klanu. Stąd przechodzi się do centralnej części zamku, gdzie wznosi się główny donżon. To właśnie w tym miejscu zaplanowany był punkt zwiadowczy i ostatni bastion w razie ataku. Wieża donżonu ma pięć pięter – łącznie 46 m wysokości, ale wraz z podstawą z kamieni – wznosi się na wysokości 92 m n.p.m.
Z najwyższych pięter zamku roztacza się przepiękny widok na ogrody, mury obronne, fosę, miasto oraz szczyty gór. Warto zwrócić tu również uwagę na widoczną za oknem kaletnicę, na której stoją dwie 2-metrowe rzeźby, przedstawiające shahi (pół ryby, pół tygrysy) – chroniące zamek przed pożarem. Warto również przyjrzeć się podtrzymującym dach ogromnym cyprysowym filarom, gdyż podstawa ich średnicy wynosi 95 cm, a najstarszy okaz liczy 780 lat. Na poszczególnych piętrach prezentowane są kolekcje zbroi, mieczy i broni palnej.
Himeji – Cytadela Zachodnia i księżniczka Sen
Za murami zamku znajduje się również Cytadela Zachodnia, w której mieszkał Honda Tadatoki – syn lorda zamku Himeji. Po zwycięskiej bitwie pod Osaką, Tadatoki poślubił wnuczkę Tokugawy Ieyasu, księżniczkę Senhime (zwaną także „Księżniczką Sen”), której historia jest również ciekawa.
W wieku 7 lat Księżniczka Sen poślubiła Toyotomiego Hideyori, jednak ten popełnił seppuku (rytualne samobójstwo) po przegraniu w Letniej Bitwie pod Osaką, przeprowadzonej przez Leyasu. Księżniczka Sen została uratowana, kiedy płonął zamek w Osace, i w wieku 20 lat wyszła za mąż za Tadatokiego. Spędziła w zamku Himeji 10 najlepszych lat swojego życia. Mieszkała tam razem ze swoim mężem i dwojgiem dzieci – synem Kochiyo i córką Katsu. Jednak Kochiyo zmarł z powodu zarazy w wieku 3 lat, a jej mąż zmarł 5 lat później z powodu gruźlicy – w wieku lat 31. Zgodnie z obowiązującą w tamtym okresie tradycją, Senshime ścięła włosy na krótko, wróciła do Edo i stała się buddyjską zakonnicą, przyjmując imię Tenjuin. Do końca życia rozpaczała po stracie ukochanego męża i syna. Zmarła mając 70 lat.
W czasach, kiedy Księżniczka Sen mieszkała w zamku Himeji, w Cytadeli Zachodniej zbudowana została „Wieża Kosmetyczna”, w której znajdował się – niezwykły jak na tamte czasy – salon kosmetyczny. Księżniczka Sen mogła w nim odpocząć oraz zadbać o swoją urodę. W niektórych z pomieszczeń cytadeli mieszkały również jej służące. Cytadela składa się z licznych wieżyczek wybudowanych w XVII w, połączonych 2-poziomowym korytarzem.
Dojazd do zamku Himeji i bilety wstępu
Do Himeji można dojechać niemal z każdego większego miasta w Japonii, gdyż zatrzymują się tutaj pociągi typu Shinkansen (większość pociągów Nozomi i Mizuho). Z Tokio pociąg jedzie ok. 3 godziny, z Nagoi – 1 godz i 20 minut, z Kioto – 44 minuty.
Ze stacji JR Himeji do zamku można dojść pieszo wzdłuż ulicy Otemaedori (ok. 15 min), można też dojechać wahadłowym autobusem (dzienny bilet 300 jenów/ 10 zł). Od maja do sierpnia zamek można odwiedzać w godzinach 9.00 -17.00, w pozostałych miesiącach w godzinach 9.00 – 16.00.
Uwaga! – warto kupić bilet łączony na zwiedzanie zamku oraz pobliskich ogrodów Kokoen, cena 1040 jenów (ok. 40 zł). Bilet tylko na zamek – 1000 jenów (ok. 37 zł).
Ogrody Kokoen
Położony tuż za fosą zamkową, obok głównej bramy zamku – znajduje się kompleks dziewięciu ogrodów Kokoen. Powstał całkiem niedawno, w roku 1992 i odwzorowuje wygląd ogrodów z okresu Edo.
Na terenie ogrodów można podziwiać sosny, bambusy, kwiaty, strumyki i jeziorka. Ogrody zajmują łącznie obszar 3,5 ha. Warto tu przyjść, aby móc napawać się jego urokami. Można tu nie tylko pospacerować w ciszy i pięknym otoczeniu przyrody, ale również wypić herbatę w jednej ze znajdujących się tu herbaciarni.
Na terenie kompleksu Kokoen znajdują się:
- Ogród Pana domu – to największy z ogrodów w Kokoen. Znajduje się tu jezioro zamieszkałe przez 250 kolorowych karpi.
- restauracja Kassuiken – można w niej wypić herbatę lub zjeść lunch
- Ogród Sadzonek „Nae-no-niwa”, w którym odtwarzane są rośliny, które znajdowały się w ogrodach z okresu Edo.
- Pawilon Herbaciany – Sojuan oraz przyległy do niego ogród. W pawilonie można skosztować zielonej herbaty parzonej z wysokogatunkowego proszku.
- Ogród Letnich Drzew, który został stworzony, aby móc napawać się pięknem sezonowych krajobrazów.
- Ogród Sosen, Ogród Kwiatów oraz Ogród w Stylu Wiejskim
- Ogród ze Wzgórzem i Stawem – zbudowany w tradycyjnym, japońskim stylu. W tym ogrodzie można znaleźć kamienie w kształcie skorupy żółwia oraz ułożone w kształcie żurawia.
- Ogród Drzew Bambusowych
Na zwiedzanie ogrodów warto przeznaczyć ok. 1,5 godziny. Do ogrodów przychodzi niewiele osób, panuje więc w nim bardzo przyjemna atmosfera. Ogrody można zwiedzać w godzinach 9.00 – 18.00 w okresie od maja do sierpnia lub w godzinach 9.00 – 17.00 w pozostałych miesiącach. Bilet wstępu do ogrodu 300 jenów (ok. 10 zł).
Z zamku Himeji idzie się tu spacerkiem ok. 5 minut, z dworca JR Himeji – 5 minut autobusem lub 15 min. pieszo.
Góra Shosha i świątynia Engyoji
Świątynia Engyoji została ufundowana ponad 1000 lat temu. Buddyjski mnich Shoku Shonin doznał oświecenia od Boga Mądrości i Rozumu właśnie na górze Shosha. Na niej postanowił założyć świątynię sekty Tendai, co stało się w roku 966. Do dziś panuje wiara, że każdy, kto wejdzie na górę Shosha dozna oczyszczenia na duchu i ciele.
Góra Shosha
Góra Shosha położona jest na północnym wschodzie od miasta Himeji. Od wieków odwiedzana przez wiernych, mających nadzieję na duchowe oczyszczenie. Wiele osób wchodzi na górę prosząc o boską łaskę. Góra porośnięta jest przepięknym lasem pierwotnym, co sprawia, że panuje tu niezwykła i wzniosła atmosfera. Szczególnie pięknie wygląda to miejsce w okresie wiosny, kiedy kwitną wiśnie oraz w okresie wielobarwnej jesieni. Znajduje się tu osiem budowli oraz siedem buddyjskich pomników, uważanych za szczególnie ważne Dobra Kulturowe.
Na dojście do głównego budynku świątyni (Maniden), oraz na spacer przez las należy przeznaczyć min. 2,5 godziny.
Do góry Shosha można dojechać autobusem miejskim Shinki Bus, nr 8. Autobus odjeżdża spod dworca JR Himeji (platforma 10), oraz spod zamku Himeji. Czas przejazdu ok. 30 min. Wysiada się na ostatnim przystanku „Mt. Shosha Ropeway”.
Kolejka linowa
Z przystanku autobusowego dochodzi się do windy, przy której stoją automaty na bilety. Przy windach czeka na pasażerów hostessa, która pomaga przy zakupie biletów i wskazuje drogę. Może ona również skomunikować się z obsługą kolejki linowej i poprosić ich o wstrzymanie odjazdu wagonika, w oczekiwaniu na pasażerów kupujących bilety lub jadących windą.
Bilet w jedną stronę kosztuje 500 jenów (18 zł), w obie strony 900 jenów (33 zł). Windą wjeżdża się na poziom, z którego odjeżdża wagonik kolejki linowej. Wagoniki odjeżdżają co 15 minut, pierwszy rusza o 8.30 rano. Do wagonika może wsiąść jednorazowo 71 osób.
Podróż kolejką trwa niecałe 4 minuty, a wagonik wznosi się na wysokość ok. 370 m n.p.m. Widoki z kolejki zapierają dech w piersiach, gdyż przy ładnej pogodzie widać nie tylko pobliskie miasto Himeji, ale również nieco dalej położone Kobe oraz – w bardzo dalekim planie – Osakę.
Świątynia Engyoji
Budynki świątyni Engyoji są rozłożone na obszernym, gęsto zalesionym obszarze, na szczycie góry Shosha. Dojście z kolejki linowej do bramy głównej – Niomon Gate – zajmuje ok. 15 minut. Brama Niomon pochodzi z okresu Edo, zrekonstruowana w roku 1665. Uważa się, że po przekroczeniu progów tej bramy, wstępuje się na świętą ziemię. Droga prowadzi przez piękny, stary las. Ścieżka jest wysprzątana i bardzo wyraźnie wskazuje drogę.
Podczas spaceru mija się 33 rzeźby Bogini Kannon, przy których wierni pozostawiają datki. Po minięciu bramy głównej – należy przejść kolejne 10-15 minut, aby dojść do budynku Maniden – pięknej drewnianej świątyni, zbudowanej na zboczu góry.
Engyoji – Maniden
Maniden jest głównym budynkiem świątyni Engyoji i pochodzi z roku 970. Jest poświęcony Bogini Miłosierdzia. Budynek ten stoi w połowie drogi do skalistego szczytu góry. Niestety – ten niemal 1000 letni obiekt spłonął w roku 1921, ale został odbudowany 11 lat później.
W Japonii znajdują się obecnie 32 świątynie uznane za miejsca, do których można odbywać pielgrzymki. Świątynia Engyoji jest na miejscu 27. Wierni, którzy tu przybywają, nie tylko modlą się o łaski, ale również zbierają stemple potwierdzające ich obecność w tym miejscu. Na terenie świątyni odbywa się corocznie wiele festiwali. Znajdują się tutaj również figury czterech niebiańskich obrońców wyznania buddyjskiego, uznane za „Ważne Skarby Kultury”. Można je jednak obejrzeć tylko raz w roku – 18 stycznia.
Engyoji – Mitsunodo
Kolejne pięć minut spacerem wzdłuż gęstych, leśnych ścieżek prowadzi do trzech ogromnych drewnianych sal świątynnych, zwanych Mitsunodo. Wszystkie te budynki zostały wpisane na listę „Ważnych Skarbów Kultury”.
- Daikodo to wspaniała sala główna wybudowana w roku 986. Znana jako ośrodek kształcenia, szkolenia, wykładów i dyskusji nad sutrami na temat kapłaństwa, była kiedyś głównym budynkiem w świątyni Engyoji. Obecny wygląd został stworzony w XV w. Ostania rekonstrukcja miała miejsce w roku 1956.
- Jikido – powstał w roku 1174. Jest to szeroki, dwupoziomowy budynek – niezwykły pod względem architektonicznym. Służył jako miejsce, w którym mnisi jedli i mieszkali. Przez wiele stuleci budynek ten pozostał niedokończony. W roku 1963 budynek zdemontowano i zrekonstruowano. Jego najważniejsze skarby wystawione są na drugim piętrze.
- Jogyodo – centrum szkoleniowe, w którym mnisi praktykowali wiarę poprzez wielogodzinne chodzenie wokół pomnika Buddy Amidy, i monotonne wymawianie jego imienia. W dawnych czasach służyło również jako scena, na której wystawiano sztuki taneczne i grano ceremonialną muzykę. Budek ma dwa dachy wykończone w odmiennym stylu – co symbolizuje harmonię i piękno. Oryginalny budynek powstał w latach 1331-34, jednak spłonął w 1436. Budynek, który możemy oglądać dzisiaj powstał w roku 1453. Ostatnia rekonstrukcja miała miejsce w roku 1965.
Na wprost zabudowań Mitsunodo znajduje się grobowiec Rodu Honda, dawnych zarządców zamku Himeji. Stoi w nim pięć mauzoleów: Hondy Tadakatsy, Tadamasy, Masatomo, Masanagi i Tadakuni. Są też dwa nagrobki: nagrobek męża Księżniczki Sen – Tadatokiego i ich syna Kochiyo. Mauzolea zbudowano w unikalnym stylu architektonicznym z epoki Edo.
Świątynia Engyoji czynna jest codziennie w godzinach 8.30 – 18.00. Bilet wstępu kosztuje 500 jenów (ok 18 zł).
Moje wrażenia z podróży
Ze względu na niezwykłe krajobrazy, otoczenie przyrody oraz brak nowoczesnej infrastruktury na terenie świątyni, obiekty znajdujące się na górze Shosha są często wykorzystywane przez filmowców. Bardzo często nagrywane są tu japońskie produkcje historyczne czy dramaty telewizyjne. Najbardziej znany szerokiej publiczności film: „Ostatni Samuraj” był częściowo nagrywany na terenie budynków Mitsunodo.
Osobiście bardzo polecam zaplanować odpowiednio czas i koniecznie odwiedzić to miejsce, bo warto! Panuje tam cisza, spokój, słychać szum wiatru i śpiew ptaków. Alejki w lesie są niemal puste, nie ma tam tłumów zwiedzających i wszędzie jest bardzo czysto. Poza niewątpliwie znakomitymi obiektami historycznymi, zachwyci was tam przepiękna przyroda i skomponowane w nią budynki sakralne.
Na terenie świątyni, gdzieś w środku lasu – znajduje się również mała restauracja, w której zjadłam najsmaczniejszą w Japonii zupę miso :-). Warto spróbować – cena 500 jenów/ 17 zł.
W lesie znajdują się również setki małych figurek Jizo Bodhisattwy, dbających o spokój dusz nienarodzonych dzieci.