Prefektura Nagano – dach Japonii
Prefektura Nagano położona na wyspie Honsiu i spośród wszystkich prefektur japońskich – ta ma najdalej do morza. Leży na styku Japonii wschodniej i zachodniej. Nazywana często „Dachem Japonii”, obejmuje Alpy Japońskie na zachodzie oraz łańcuchy górskie połączone z wulkanami (Nasu, Fuji i Norikura-dake) w Centrum. Park Narodowy Alp Japońskich obejmuje najwyższe szczyty w kraju. Przypominający europejskie Alpy, park kryje wspaniałe stacje narciarskie oraz liczne gorące źródła.
Miasto Nagano leży w północnej części prefektury, w basenie rzeki Shinano. Rozwinęło się w ok. XIII w, wokół świątyni Zenkoji, która do dziś stanowi największą tutejszą atrakcję turystyczną. Rocznie przybywa tu ponad 6 mln pielgrzymów, a każdy Japończyk pragnie odwiedzić to miejsce przynajmniej raz w życiu.
Nagano – tajemnica długowieczności
Jeśli chodzi o przeciętną długość życia, Prefektura Nagano zajmuje pierwsze miejsce w Japonii zarówno wśród mężczyzn jak i wśród kobiet. Średnia długość życia mężczyzn w Nagano wynosi 80,8 lat, a u kobiet 87,2 lata. W porównaniu ze statystykami na świecie, Japonia zajmuje trzecie miejsce pod względem najdłużej żyjących mężczyzn (po Islandii – 79,5 lat, i Hong Kongu – 79,2 lata) i pierwsze miejsce pod względem najdłużej żyjących kobiet.
Ponieważ Japonia znajduje się na szczycie rankingów światowych, mieszkańcy prefektury Nagano należą do grupy osób żyjących najdłużej na świecie.
Prefektura Nagano otoczona jest wysokimi na ponad 3000 metrów górami, nazywanymi „szkieletem Japonii”. Będąc zatem ośrodkiem górzystym, jest tu nadzwyczaj czyste powietrze, przejrzysta woda i piękna przyroda. Prefektura Nagano to również producent ekologicznej żywności, a w szczególności warzyw i owoców (sałaty, szparagów, jabłek i winogron), które pod względem jakości i naturalności, są jednymi z najwyżej ocenianych w kraju.
Promocja dobrego samopoczucia…
Obecnie w Nagano żyje ponad 2 mln osób, z czego ponad 10 tyś stanowią wolontariusze zajmujący się promocją zdrowia i zdrowego stylu życia. Warsztaty edukacyjne odbywają się na terenie całej prefektury. Efekt tej pracy jest wyraźnie widoczny: w Nagano nie tylko średnia długoś
ć życia jest najwyższa w kraju, ale również średnia długość życia w dobrym zdrowiu i kondycji fizycznej. To właśnie w Nagano, osoby starsze najmniej korzystają z opieki osób trzecich, pomocy medycznej czy pielęgniarskiej, gdyż ich stan zdrowia na długo pozostaje w doskonałej formie. Kluczowa koncepcja promowania dobrego samopoczucia wśród osób starszych wydaje się sprawnie działać i jest doskonałym przykładem godnym naśladowania (źródło: Japanfs.org).
Zimowa Olimpiada
Nagano rozsławiły na cały świat Zimowe Igrzyska Olimpijskie, które odbyły się tutaj w 1998 roku.
Ciekawostki olimpijskie
- turniej olimpijski w hokeju na lodzie mężczyzn był przełomowy, bowiem pierwszy raz w historii do startu w igrzyskach olimpijskich dopuszczono profesjonalnych zawodników z Narodowej Ligii Hokejowej. W tym czasie liga na czas igrzysk olimpijskich została przerwana.
- pierwszy raz w historii igrzysk został rozegrany turniej kobiet w hokeju na lodzie.
- po raz pierwszy na tych igrzyskach, zostały wprowadzane również takie dyscypliny jak: curling i snowboard
Igrzyska w Nagano, były trzecią nowożytną olimpiadą organizowaną w Japonii (po Letnich Igrzyskach w 1964 w Tokio i Zimowych Igrzyskach w 1972 w Sapporo). Nagano jest jednym z najdalej położonych na południe miastem gospodarzem Zimowych Igrzysk Olimpijskich.
Olimpiada pochłonęła olbrzymie koszty. W mieście powstała nowa baza hotelowa, stadiony i infrastruktura turystyczna, która obecnie nie jest w pełni wykorzystywana. Kiedy po zimowych igrzyskach w Nagano opinia publiczna zażądała ujawnienia kosztów organizacji imprezy, wiceprzewodniczący komitetu organizacyjnego ze wstydu spalił 90 tomów dokumentów, w których zapisany był szczegółowy budżet olimpiady.
Po olimpiadzie
Obecnie w mieście pozostała bogata infrastruktura sportowa :
- M-Wave.co.jp będące siedzibą Muzeum Olimpijskiego w Nagano
- Stadion Olimpijski – obecnie Park sportowy znany jako Minami Nagano Sports Park.
- White Ring, który gościł dyscypliny łyżwiarstwa figurowego. Obecnie hala ta jest miejscem wielu wydarzeń sportowych
- Big Hat Nagano – to miejsce, w którym odbywały się zawodowy hokeja na lodzie. Obecnie turnieje hokeja rozgrywane są tu każdego roku. W hali znajduje się również teatr, który służy jako miejsce dla spektakli muzycznych i różnych publicznych spotkań.
Jak dojechać?
Z Tokio do miasta Nagano, można dojechać pociągiem Hokuriku Shinkansen w ok. 1h 40 min. Z dworca w Nagano, do świątyni można dojechać autobusem (ok. 15 min) lub dojść pieszo (ok. 30 minut). Spacer jest wyjątkowo ciekawy, gdyż po drodze można odwiedzić wiele sklepów z ciekawymi pamiątkami. Do bram świątyni prowadzi ulica Nakamise-dori, na której panuje handlowo – kiermaszowa atmosfera. Znajdują się tutaj liczne świątynie-zajazdy goszczące pielgrzymów (shukubo), rezydencje opatów oraz liczne sklepiki i kramy z jedzeniem.
W drodze ze stacji do świątyni:
Prefektura Nagano – dach Japonii. Świątynia Zenkoji
Jest to znane centrum pielgrzymkowe, do którego każdy Japończyk pragnie udać się przynajmniej raz w życiu. Po świątyni Toda-ji w Nara, jest to druga największa świątynia w kraju. Świątynia Zenkoji została wybudowana w VII w, dla pierwszego posągu Buddy Amitabhy (Buddy Zachodniego Raju), sprowadzonego do Japonii przez Hondę Yoshimitsu.
Zgodnie z legendą posąg był darem od Korei dla cesarza Kinmeia, z okazji wprowadzanie buddyzmu do Japonii w 552 roku. Podczas epidemii zarazy – figura została wyrzucona do kanału, odnaleziona kilka lat później przez biednego chłopa Hondę. To właśnie w miejscu, w którym znajduje się dzisiaj świątynia Zenkoji, Honda wybudował schronienie dla posągu Buddy – domową kapliczkę. Kapliczka stała się świątynią w roku 670. Klasztor zyskał popularność w epoce Kamakura, kiedy w całej Japonii rozwijał się kult Buddy Amitahby.
Świątynia Zenkoji – świątynia tolerancji
Świątynia jest niezwykła z kilku powodów:
- funkcjonują tu dwie sekty buddyjskie, które odprawiają swoje nabożeństwa, kolejno: jedna po drugiej (Tendai i Jodo)
- świątynia zawsze była otwarta dla kobiet, co jest wyjątkowe na tle pozostałych świątyń. Na czele jednej z sekt stoi Najwyższa Kapłanka
- wyjątkowe jest również położenie świątyni: na osi północ – południe, tuż przy górze Omine, symbolu Zachodniego Raju. Ze względu na strategiczne położenie świątyni, w XVI wieku znajdowała się tutaj baza wojskowa. U stóp góry wybudowano wiele mauzoleów, w nadziei na przyszłe odrodzenie.
Historia świątyni i okres Meiji
Świątynia Zenkoji w ciągu kilku ostatnich stuleci doświadczyła wielu wzlotów i upadków: licznych pożarów, grabieży czy skutków trzęsienia ziemi (największe miało miejsce w 1847 roku). Wielokrotnie ulegała zniszczeniu, ale za każdym razem była odbudowywana w pełnej krasie. Do tej pory odbudowano ją już 11 razy.
W okresie Meiji, w latach 1868-1912 przeprowadzono w Japonii szereg reform mających na celu gruntowną modernizację kraju. Były to czasy głębokich przemian społecznych, politycznych, kulturalnych, gospodarczych oraz religijnych. W tym okresie umocniła się władza cesarska, a politycy Meiji mocno zaangażowali się w utwierdzenie jej autorytetu. Zgodnie z konstytucją z 1889 roku w Japonii istniała wolność religijna, ale do tego czasu zdążono poddać buddyzm intensywnej krytyce, usiłując obalić jego dominującą pozycję. Wiele dotychczasowych świątyń buddyjskich przekształcono w chramy shintō (pisałam o tym w rozdziale poświęconym Nikko), rozdzielając te dwie religie po raz pierwszy w historii.
Aby zwiększyć rolę shinto, w 1871 roku uznano je za instytucje państwowe, powołane do przestrzegania narodowych obyczajów i wierzeń. Nasiliło to niepokoje społeczne, ludność zaczęła występować przeciwko świątyniom buddyjskim. Wprawdzie oficjalnie rząd nie popierał i nie akceptował takich zachowań, ale w rzeczywistości czynił wszystko, by te nastroje jeszcze pogłębić. (źródło: wiki/Meiji).
Najwyższa Kapłanka
W roku 1870, kiedy ruch antybuddyjski nasilił się, 117-tą Najwyższą Kapłanką świątyni Zenkoji była kobieta – Seien Niko. Swoją postawą i determinacją uratowała świątynię przed grabieżami i zniszczeniem. Kiedy w Nagano nasiliła się społeczna niechęć do buddyzmu, Główna Kapłanka udała się do Pałacu Cesarskiego, gdzie błagała, aby Zenkoji mogło pozostać świątynią buddyjską. Wyraziła swoje przekonanie, mówiąc: „Możliwe jest zdarcie ze mnie szat kapłańskich, które okrywają moje ciało, ale nie ma możliwości, aby zerwać ze mnie szaty kapłańskie, które noszę w sercu. Ponieważ przysięgałam poświęcić swoje życie dla buddyzmu, nigdy nie przestanę być uczennicą Buddy. Nigdy się nie poddam, nawet jeśli zostanę poddana ciężkim prześladowaniom czy naciskom”. Dzięki swojej zdecydowanej postawie pozwolono jej na pozostanie w świątyni Zenkoji i dalsze kultywowanie buddyzmu.
Obecnie w klasztorze funkcję Najwyższej Kapłanki (121-szej) sprawuje Takatsukasa Seigyoku. Opatka i jej personel zajmują się służbą w zakresie ceremonii pogrzebowych. Prowadzą również wsparcie dla dziewczęcych sekcji harcerskich, a także zarządzają domami opieki i pielęgniarstwa, tym samym biorą odpowiedzialność za lokalny dobrobyt.
Na terenie świątyni Zenkoji
Do świątyni prowadzą dwie bramy. Pierwsza z nich to Brama Niomon, której strzegą dwa imponujących rozmiarów bóstwa. Za bramą znajduje się szeroka aleja, wzdłuż której stoi rząd Rokujizo – opiekuńczych bóstw Bodhisattva. Poświęcili oni swoje życie opiece nad potrzebującymi. Wierzy się, że potrafią oni komunikować się z sześcioma królestwami: piekłem, cierpieniem, bestiami, rzezią, istotami ludzkimi i bóstwami.
Obok nich stoi siódma figura Jizo – Nurebotoke. Figura powstała w roku 1722 i nazywana jest również „mokrym Jizo”, gdyż jego rolą jest ochrona świątyni przed ogniem.
Następnie dochodzi się do monumentalnej, 2-piętrowej Bramy Sammon, powstałej w roku 1750. Brama została uznana za ważną wartość kulturalną, znajdują się w niej posągi Bodhisattwy Monju i czterech niebiańskich królów (Shitenno). Jest otwarta dla zwiedzających, można wejść na drugie piętro i podziwiać panoramę świątyni.
Po przejściu przez bramę dochodzimy do Hondo – głównej świątyni. Jest to ogromny budynek, uznany za Skarb Narodowy. Zbudowano go z 60 tyś drewnianych belek. Wewnątrz świątynia jest pięknie ozdobiona, znajduje się tu również kilka posągów Buddy. Ten najważniejszy posąg (oryginalny, pierwszy) pozostaje w ukryciu i jest niedostępny. Nie mogą go obejrzeć nie tylko turyści czy wierni, ale i sami mnisi. Kopia tego posągu pokazywana jest przez kilka tygodni, co sześć lat.
Dzwon „Olimpijski”
Na terenie, na którym znajduje się świątynia stoi również zabytkowa dzwonnica. Shoro – dzwon świątynny powstał w 1667, natomiast wieża uległa zniszczeniu i w 1853 roku, musiała zostać zrekonstruowana. Kiedy w roku 1998 w Nagano zorganizowano Zimowe Igrzyska Olimpijskie, uroczystość otwarcia rozpoczęła się od dźwięków bijących właśnie z tego dzwonu. Melodia jaką wydobywa z siebie dzwon została wybrana jako jeden ze „100 najpiękniejszych dźwięków w Japonii”. Wierzono, że jego czyste dźwięki dotrą do serc i dusz wszystkich tych, którzy go usłyszą.
Po wyjściu z Zenkoji, warto zwiedzić pobliskie świątynie-zajazdy, w których można odnaleźć wiele pięknych miejsc, ciszę, spokój oraz nocleg.
Daikanjin
Jest to rezydencja Najwyższego Kapłana świątyni Zenkoji, wyznania Tendai. Znajduje się tu mały, ale uroczy ogród, kilka niewielkich świątyń, posągi buddy. Droga do tego miejsca wiedzie przez most nad brzegiem jeziora, który jest wymarzonym tłem na pamiątkowe zdjęcie dla nowożeńców. Tego dnia, kiedy odwiedzaliśmy Zenkoji – młode pary stały w kolejce do zdjęcia.
Prefektura Nagano – dach Japonii. Zakupy
W drodze powrotnej ze świątyni warto odwiedzić (chyba) najdłuższą w mieście aleję handlową Gondo Dori. Jest to miejsce, gdzie głównie lokalni sprzedawcy oferują swoje wyroby. Można tu znaleźć wiele oryginalnych, bardzo starych, małych sklepików specjalizujących się w je
dnym typie produktu (np. sklep tylko z parasolami, z pędzlami czy wachlarzami). Cała ulica znajduje się pod szklanym dachem, można więc tu przyjść niezależnie od pory roku czy od pogody. Znajdują się tu również sklepy z pamiątkami, małe sklepiki spożywcze, kawiarnie i restauracje. Ceny bardzo przystępne.
Przydatne linki:
Pozostałe moje wpisy na temat Japonii
- Japonia – jak zorganizować samodzielną podróż
- Japonia – autorski plan podróży
- zdjęcia z podróży, czyli Japonia w obiektywie
WYCIECZKI:
- Góra Fudżi – najpopularniejsza ikona Japonii
- Himeji – Zamek BIałej Czapli
- Kamakura siedziba pierwszego szoguna
- Kanazawa – ogród Kenrokuen i zamek
- Kioto i region Kansai
- Matsumoto – miasto, nad którym góruje zamek
- Nara – pierwsza stolica Japonii
- Nikko – światło słońca
- Prefektura Nagano – dach Japonii
- Tokio – zachodnia stolica
*linki do oferty z firmy Klook są partnerskie